Even wat meer afstand

Ik kies even voor mezelf

Vandaag is het 25 september. Ik heb jullie de laatste tijd geïnformeerd over specifieke momenten. Momenten dat ik een behandeling kreeg, ging sporten na lange tijd of dat ik een belangrijk contact moment had met de arts. Vandaag wil ik jullie graag vertellen over mijn dagelijkse dagindeling. Waarom? Omdat ik mezelf in bescherming ga nemen op aandringen van mijn Wilma. Maar ik wil jullie wel graag uitleggen waarom, zodat jullie het begrijpen waarom ik mezelf in bescherming neem en waarom ik dat ook op die manier zo uitspreek.

Toen ik in mei / juni begon te bloggen was dat een bewuste keuze. Op die manier kon ik iedereen op de hoogte brengen van mijn status inzake mijn ziektebeeld. Ik hoopte daarmee van mij af te kunnen schrijven zodat het makkelijker een plek kon krijgen. Daarbij kon ik jullie allemaal in één keer op de hoogte brengen zodat ik jullie niet per individu hoef te informeren. En dat leek te werken. Want ik kreeg veel minder berichten dan voorheen met de vraag hoe het met mij gaat.

Als ik echter terug kijk naar de afgelopen maanden dan merk ik dat ik toch weer heel veel berichten krijg van mensen die vragen hoe het met mij gaat. Ik snap dat natuurlijk, want veel mensen zijn met mij begaan. Of omdat ze mij kennen, of omdat ze zelf ziek zijn en zich aan mij optrekken, of omdat ze mijn situatie herkennen doordat een dierbare van hen hetzelfde is overkomen. Tal van redenen.

Ik sta zoveel mogelijk voor iedereen klaar en geef ook altijd antwoord. Ik ben al gestopt om echt alles op Facebook te liken en overal op te reageren. Maar betrap mezelf er op dat ik ook nog steeds heel erg druk ben via email, Facebookmail of WhatsApp om mensen antwoord te geven op vragen die zij hebben. Het is zelfs zo erg, dat ik niet toe kom aan de dingen die ik wil doen. En daarom trap ik nu op de rem en ga ik meer aan mezelf denken.

Afgelopen maandag heeft een jeugdvriend Michel Roording van Qbed een bed voor ons besteld zodat we in ieder geval beter kunnen slapen. Ik heb geen idee waar ik het aan heb verdiend, maar super lief wat jullie allemaal voor mij, Wilma en mijn dochters doen.

En gisteren met mijn meiden naar newomen-men geweest om ieder twee shirtjes uit te mogen zoeken. Thanks Nick!

Erg veel last van mijn rug na de duik in zee

Mijn rug is er na de duik in de Noordzee namelijk niet beter op geworden. En ofschoon de arts vermoed dat het een gescheurde pees of spier is, baart het mij toch zorgen. De pijn is soms ondraaglijk. Vooral tijdens het slapen. Aan het bed zal het nu in ieder geval niet meer liggen. Ik zal binnenkort bloggen wat ik allemaal nog doe tegen deze blessure (Ik hoop nog steeds dat dat het is en niet de kanker die daar ook in mijn wervel zit? Op 4 november word het duidelijk omdat ik dan weer drie scans krijg). Het rare is dat ik met sporten weinig tot geen last heb?

De pijn zorgt er voor dat ik niet altijd mijn rust pak. En als ik dan ‘morgens wakker word en als een dwangneurose de telefoon pak om weer te beginnen met het beantwoorden van alle berichten dan is de ochtend al voorbij voordat ik het in de gaten heb. Zo ook vandaag. Ik zit op dit moment in m’n boxershort achter de laptop. Wilde op tijd op staan maar kwam er pas om 10.30 uit. Gelijk weer achter de telefoon. En inmiddels is het 14:09.

Ik blijf optimistisch, maar heb ook mijn mindere momenten. Net als iedereen. Laten we dat voorop stellen. Doorgaans gaat het goed, maar ik heb gewoon ook rust nodig en meer dan ooit tevoren wat ik aan alles merk. Het is niet alleen de kanker die de toekomst onzeker maakt. Je hele leven staat op z’n kop. Ik had zo’n zin om Max Brothers te pachten ondanks dat ik wist dat het niet makkelijk zou zijn. Per 1 september lag het in de planning na 8 maanden van inwerken en nu zit ik thuis…

Gisteren was ik even in Max Brothers om met Sander Wind om de tafel te zitten. We hadden elkaar al een aantal weken niet meer gezien. Ik mis het nog iedere dag. Het was keihard werken en we hebben met ons team risico’s genomen en geïnvesteerd op alle fronten, maar wat heb ik er veel plezier gehad. Misschien heeft het allemaal zo moeten zijn om mij wakker te schudden?

Zondag met Maus (een goede vriend van mij en DJ bij Pleasure Lounge) naar een feestje geweest van Sundaypeople, en dan merk ik dat ik echt weinig meer kan hebben. Ik had gezondigd en te veel biertjes gedronken. Voordat je het weet is het ook echt te veel want met het dieet wat ik volg merk je dat je in combinatie met sporten moet oppassen dat je jezelf qua voeding niet te kort doet. Koolhydraten zetten om in suikers en dat is weer voeding voor de kanker. Maar als ik geen koolhydraten tot me neem dan valt er niks te verbranden tijdens het sporten en ga ik me alleen maar slechter voelen. Zeg jij het maar? Hierin begin ik langzaam balans te vinden met behulp van Wilma en enkele anderen die mij hierin adviseren. Het sporten bevalt me erg goed. Het wordt iedere week wat zwaarder en ik kom iedere keer gesloopt maar voldaan thuis van Solve.

Op dit moment neem ik weinig vitaminen tot mij en volg ik een specifiek dieet om mijn darmen te reinigen. Dat duurt drie weken. En ik zondig zo af en toe. Sorry. Als ik zondig dan probeer ik dat weer recht te trekken door te sporten of door een extra citroen met baking soda tot me te nemen. Dat zorgt er weer voor dat mijn Ph waarde omhoog gaat. Want alles draait om de Ph waarde in mijn lichaam. Het liefst is dat boven de 7. Ook wel alkalisch genoemd. Heel belangrijk! Zal ik t.z.t. ook meer over vertellen.

Kortom, ik moet en wil mijn hoofd er de komende weken bijhouden en neem wat meer rust. 4 november is voor mij een belangrijke dag. Dan onderga ik weer diverse scans die ik een week later met mijn arts in Amsterdam zal bespreken. Ik ga mijn tijd besteden aan mijn dag patroon. Meer regelmaat en strenger letten op mijn voeding. Overdag proberen Wilma wat meer te ontlasten en tussendoor rust nemen als mijn lichaam er om vraagt.

Vanavond nog een leuke party van vriend James en morgen mijn eigen feestje. Maar daarna kan het zijn dat je geen antwoord meer krijgt op vragen of het goed met mij gaat. Want als ik echt iets te melden heb dan laat ik jullie dat hier weten. Hoor je niks dan heb ik gewoon een hartslag en ben ik bezig toe te werken naar 4 november en bedenk ik hoe ik de toekomst ga invullen.

Quality time met Wilma, mijn lieve dochters en familie staan op dit moment even hoog in het vaandel.

Kunnen we dat afspreken?

Liefs, Edwin ( Het is nu 14:40 ….ik stap onder de douche, zet de was aan en maak me op voor een wandeling in het bos met onze viervoeters )