Spitsbergen “Reis van je leven”

Edwin Stokkink
Mijn eetpatroon
juni 16, 2016
Edwin Stokkink
Bloed hoesten
juli 14, 2016
Show all
Edwin Stokkink

De reis van mijn leven

Vorige week ben ik met drie van mijn beste vrienden naar Spitsbergen gegaan. Ik werd al enkele maanden geleden benaderd door enkele bekende tv stations omdat zij mij vonden op internet wegens het bloggen. Echter waren het programma’s waar ik mij niet in kon vinden. Het voelde aan de ene kant dat ik bijna verplicht was om dood te gaan en aan de andere kant zou mijn familie enkele weken in een soort van reality soap gevolgd worden. En dat wilde ik zeker niet. Mijn familie moet zoveel mogelijk gespaard blijven als het gaat om het bewust zijn van het feit dat artsen zeggen dat ik terminaal ben. Echter drie keer zou scheepsrecht zijn. Ik voelde mij goed bij het programma “De reis van je leven”. Ik kreeg de kans om een droom waar te maken. Spitsbergen zou ik al in 2003 bezocht hebben via het Noorse bedrijf waar ik destijds voor werkte, maar dat ging niet door omdat ik niet meer in dienst was op het moment van de reis. Ik baalde er enorm van, maar heb het alsnog kunnen over doen. En naast mijn vrienden en de crew die het programma maakte ging ook Johnny de Mol mee.

spitsbergen

Het was werkelijk een fantastische week waar we erg veel hebben gezien en gesproken over mijn ziekte. Mijn vrienden kregen de kans om mij van alles te vragen deze week omdat ik het er zelf nooit echt over heb. Ik lach zware vragen weg. Dat is mijn manier van overleven. De afgelopen week is echter veel duidelijk geworden en heb ik alle vragen beantwoord. Ik ben ook maar een mens en dat zal in de uitzending medio oktober / november dit jaar duidelijk worden. Waar het op te zien zal zijn en wat we allemaal hebben beleefd wordt op dat moment in een onuitwisbaar document vastgelegd. Meer dan dit kan ik er niet over zeggen, want dat zou niet fair zijn en mag ook gewoonweg niet. Dus mensen, aub geen vragen over inhoudelijke zaken want ik en mijn vrienden hebben genoten met een lach en een traan en binnen enkele maanden worden ook jullie getuigen.

ECHTE VRIENDSCHAP

Met mijn vrienden Jean, Sander en Maus hebben we afgesproken om mijn ziekte heel diepgaand te bespreken tijdens deze reis. Maar ook hebben we afgesproken dat ik het er daarna niet meer over wil hebben. Ik wil leven als ieder ander en als ik hun hulp nodig heb dan vraag ik dat snel genoeg omdat ik weet dat ik op ze kan rekenen en dat ik daar op het moment dat ik het nodig heb ook gebruik van maak.

MIJN BOODSCHAP AAN JULLIE

Zo heb ik ook een boodschap voor jullie. Familie, Vrienden, kennissen en andere mensen om mij heen. Het gaat redelijk goed met mij. Ik voel me soms moe en heb regelmatig kleine steekjes in mijn lever of long. Geen idee? Maar ik wil het er niet over hebben. Mijn kanker zit zo’n beetje in mijn hele lijf en het gaat niet zomaar weg. Dat hoeft ook niet. Ik leer er mee omgaan en omarm het met liefde. Liefde in de zin dat het in mijn lijf zit en onderdeel is van mij. Maar het hoort er niet. Dus liefdevol doe ik er alles aan om het duidelijk te maken dat het tijd word om van elkaar afscheid te nemen. Dat is een langproces en misschien niet mogelijk? Als mensen jouw koophuis huren dan krijg je ze er ook niet altijd even makkelijk uit. Dan kun je op een harde manier de zaak in kwestie aanpakken of op een mildere manier. Ik kies voor het laatste. Vechten tegen kanker zie ik niet zitten.

Choose Life Now

Ik doe er ook meer dan genoeg aan om gezond te leven en de kanker de kop in te drukken met specifieke supplementen, maar ook meditatie en diverse diensten waar ik gebruik van maak. Alles word de komende maanden langzaam aan helder op ons nieuwe bedrijfje Choose Life Now. Ook te volgen op Facebook. Echter zijn er zoveel regels waar we ons aan dienen te houden, dat we heel zorgvuldig moeten zijn ten aanzien van de wetgeving. Er komt meer bij kijken dan ik in eerste instantie had verwacht.

Even terugkomend op de reis en de afspraak met mijn vrienden om het na deze reis niet meer inhoudelijk te hebben over mijn ziekte. Ik zou ook jullie willen vragen om geen inhoudelijke vragen te stellen over mijn ziekte. Kort hoe het met me is snap ik. Dat is een normale vraag als je elkaar even niet hebt gezien. Als we voor elkaar staan dan zie je hoe ik er uit zie en dat het doorgaans goed met me gaat. Zo niet, dan zeg ik dat niet. Want dan lees je dat vanzelf op mijn Facebookpagina of hier in een blog. Ik hoop echt dat jullie hier rekening mee houden, want ik ken te veel mensen en ben er onderhand de hele dag mee bezig.

DREAMFIELDS

Gisteren was ik met mijn vriendin en vrienden naar een festival en ook daar kom ik zoveel mensen tegen. Stuk voor stuk vragen ze mij hoe het gaat. Begrijpelijk.Maar aub geen vragen of ik mijn kanker onder controle heb. Of het weg is of andere vragen. Ik heb er gewoonweg geen zin in. Op zo’n moment al zeker niet. Ik wil genieten en op en festival al helemaal even lekker in mijn eigen wereldje zijn. Vandaar dat ik om 21.35 al naar huis ging met de smoes dat we naar de mainstage gingen. Het is geen doen om iedereen gedag te zeggen. Sorry daarvoor.

dreamfields

INGEVING TIJDENS MIJN REIS

Tijdens de reis kreeg ik overigens één belangrijke ingeving. Ik wil voorlopig geen scans meer doen. Waarom zou ik? Als ik me doodziek voel dan merk ik dat snel genoeg. En als het dan te laat is dan heb ik in ieder geval geleefd tot het einde. Ik hoef geen bevestiging te hebben dat het is geslonken. De spanning van het wachten baart me zorgen. Geen trek in. Ik kijk gewoon in de spiegel en luister naar mijn lichaam. Ik kan namelijk niet meer doen dat ik al doe op het moment dat het slechter met me gaat. Ik doe al van alles en ben nog dagelijks op zoek naar nieuwe dingen. En ik blijf bij mijn standpunt dat ik GEEN reguliere behandelingen wil als chemo, bestraling, hormoontherapie of andere van dat soort methoden die voor mijn type kanker hoe dan ook niet genezend zijn.

Ik heb gewoonweg niets te verliezen. Een ieder moet dat voor zich bepalen. Ik doe wat ik denk dat goed is. Ik heb tijdens de reis zoveel momenten gehad om in alle rust na te denken terwijl ik over zee keek met mijn hoofd in de wind. Geloof het of niet, maar ik kreeg boodschappen door dat ik op de goede weg ben en de hele dag door signalen die dat bevestigden. Gelijke getallen….google maar eens op de betekenis van gelijke getallen. Toeval bestaat niet. Er is meer tussen hemel en aarde. Ik geloof daar heel sterk in en dat geeft mij kracht.

Liefs,

Edwin

Edwin Stokkink
Edwin Stokkink
Jonge vent met twee mooie, lieve dochters en dito echtgenote Aleksandra. Ben gelukkig, eigenwijs, commercieel, creatief en slagvaardig. Laat me niet snel uit het veld slaan en ga tien keer harder bij tegenwind. Maar ben bovenal mens. Wil andere inspireren nu te leven omdat morgen alles onzeker is.

Geef een reactie

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *