Presentatie: Hoe kanker mij leerde leven

Veel mensen wensen mij sterkte in mijn strijd tegen kanker. In het begin van mijn diagnose snapte ik dat, maar geleidelijk aan snap ik het steeds minder? Waarom wensen veel mensen mij sterkte? Zou “succes” niet meer op zijn plaats zijn? Want met sterkte wensen zou je kunnen suggereren dat ik iets zwaars onderga. Ervaar ik dat wel zo?

Meer en meer ervaar ik mijn diagnose als een moment opname. Wat gebeurde er daarna? Waar liep ik tegenaan? Waarom koos ik mijn eigen pad en nam ik mijn eigen verantwoordelijkheid ten aanzien van mijn gezondheid?

Toen ik vroeg of ik mijn arts mocht tutoyeren was dat voor mijn arts geen enkel probleem. Ik wil voor mijzelf namelijk de afstand tussen mij als patiënt en de arts als “genezer” aan de andere kant van de tafel zo gelijkwaardig mogelijk houden. Maar dat is best lastig gebleken omdat de meeste artsen gewend zijn om hun patiënten met “U” aan te spreken en het na ruim twee jaar de meeste artsen nog steeds niet lukt om mij “Edwin” te noemen maar meneer Stokkink.

Ik geef mij bloot en hoop u te kunnen inspireren en te motiveren uw eigen regie over uw gezondheid te voeren. Het is namelijk nooit te laat. En als we beseffen dat ieder mens begint met sterven nadat men is geboren en dat niemand de dood zal ontlopen; Dan zitten we stuk voor stuk dezelfde situatie en zijn we allen gelijk. De kijk op ons leven maakt echter het verschil tussen geluk en tegenslag.

In een interactieve presentatie neem ik u mee in mijn leven, hoe ik opgroeide tot de persoon die ik nu ben.

Ter voorbereiding op de presentaties die ik ga geven heb ik een kleine survey gemaakt om te kijken wat jullie beweegt? Zouden jullie mij willen helpen door deze in te vullen? Mijn dank is groot 😉 https://nl.surveymonkey.com/r/NPL9BNS