Contact met?

Een te lange blog om 2018 in te luiden
januari 3, 2018
Vlog 11 februari 2018 NIET GESCHIKT VOOR EEN ZWAKKE MAAG
februari 11, 2018
Show all

Ik heb even tijd nodig gehad om te laten bezinken wat mij twee weken geleden overkwam. En zoals altijd kan ik mij voorstellen dat jullie hier totaal niets mee hebben 😉 Ieder zn ding, want ik heb het meegemaakt en ben er na deze ervaring ook wel klaar mee. Hoezo? Nou, ga zitten, leun achterover en lees mee….

De afgelopen weken… eigenlijk de afgelopen twee maanden, besloot ik om mij terug te trekken van Facebook. Het werd me allemaal te veel. De hele dag door gaat het over mijn ziekte en het leed van anderen. Ik heb mij terug moeten trekken omdat ik minder dan ooit in mijn eigen energie zat.

Het werd tijd dat ik egoïstisch werd en aan mijzelf ging denken. Om Facebook er helemaal af te gooien leek mij wat te rigoureus omdat het fijn is te zien dat veel mensen met mij mee leven. Maar als ik eens per week een keer snel door alles heen loop dan is dat het wel. Messenger blijft voor mij heilig. Ik blijf in contact met hen die mij nodig hebben en andersom.

In de maanden voorafgaand aan de pauze op Facebook hoorde ik met regelmaat van mensen dat het mogelijk zou zijn een PGB aan te vragen. Een persoonsgebonden budget. Ik zou er zorg mee kunnen inkopen of zorg voor kunnen krijgen. Ik verdiepte mij er in en via enkele omwegen kwam ik aan bij het juiste loket. Ergens in december jl. werd een afspraak met een wijkverpleegkundige gemaakt voor in januari.

Ik merkte dat ik het huis niet meer uit kwam en begon mij zieker te gedragen dan daarvoor. Waarom? Omdat ik die PGB graag wilde hebben….Naast dat het financieel lastig is als je in mijn situatie zit, zou het super zijn als iemand hier in huis zo af en toe wat kan doen of dat het eten op tafel staat. Ik doe namelijk niet meer zo veel, maar dat was al duidelijk 😉

Het merendeel van de taken hier in huis komen neer op Aleksandra. Maar met haar drukke werk en de afstanden die zij iedere dag rijdt, kan het niet zo zijn dat zij zodra zij thuis komt nog moet koken en het huishouden moet doen! Laat ik voorop stellen dat ik nooit zo’n beste huisman ben geweest, maar langzaam word ook ik wakker en zie ik in dat dingen anders moeten. Zo ook in huis.

We hebben een goed gesprek gehad met de wijkverpleegkundige, maar 24 uur zorg heb ik niet nodig en zie ik ook niet zitten. Vooralsnog wil ik het redden zonder tussenkomst van een verpleegkundige en pas als het echt niet meer gaat zien we wel verder.

Het laatste wat ik wil is dat ik verliefd wordt op mijn “problemen” omdat het zo comfortabel en vertrouwd voelt….Nee, dat gaat niet gebeuren. Dus heb ik ervoor gekozen om wederom het roer om te gooien en een voorbeeld te zijn voor anderen.

En een twee weken geleden werd het mij wederom helder gemaakt en kreeg ik de boodschap door dat ik op de goede weg ben, mij geen zorgen hoef te maken en dat alles goed komt. Hoe dan ook. Alles is goed en alles dient een hoger doel….De deurbel ging….twee weken terug op een donderdagochtend….Eén van mijn goede vrienden stond aan de deur:

Ed, ik heb iets voor je. Het schijnt super te zijn. THC en heel veel beter dan dit krijg je het niet. Puur zoals het hoort te zijn. De verpakking deed me denken aan miniatuurpotje marmelade. Haast Mary Poppins sferen als ik er naar keek. Ik draaide het kleine rood / wit geblokte dekseltje er af en het THC aroma verdween achter in mijn neus. De hersenen werden gekieteld en het vroeg mij om opgegeten te worden. Nu ben ik niet zo spastisch dus ik dacht, ik neem een halve theelepel. Aleksandra een puntje op een satéprikker. Een klein drupje. Afijn. Beide op de bank om een filmpje uit te zoeken op Netflix.

Na anderhalf uur kwam het langzaam aan binnen. Ik begon te trillen met mijn benen en kreeg hartkloppingen. Ik zat rechtop en zei tegen Aleksandra: Pak aub de CBD pasta, want dit gaat niet goed. Ik was niet bang, maar merkte direct dat dit Halleluja heavy stuff was 😉 ( Met cbd kun je het high worden opheffen. Maar of deze thc daar iets van wilde weten?)

Ik druk er twee centimeter CBD uit, maar nee. Ik was op dreef en ik zat er middenin. Het werd als maar heftiger in plaats van minder. Als ik eerlijk ben, dan ben ik meer dan de helft kwijt van deze avond en nacht en moet ik mij laten informeren door de verhalen van Aleksandra die deze nacht het liefst weer zo snel mogelijk vergeet.

Maar ik liep naakt door ons huis heen en riep “Ik ben god”. Geen idee of de buren mij gehoord hebben, maar het moest een circus vanjewelste zijn geweest als ik Aleksandra moet geloven. Ik kan mij herinneren dat ik op enig moment op bed zat. Rechtop. Ik voelde een warme energie over mij heen komen en had het gevoel in contact te staan met het universum. Met god, de engelen, met het almachtige wat is, maar wat wij doorgaans niet opmerken. Er werd mij verteld dat ik mij geen zorgen hoefde te maken en dat alles goed kwam. Verklaar mij maar voor gek! 48 jaar, en een redelijk nuchtere vent. Okay, ik ben een rare, maar als ik mijzelf drie jaar geleden zo zou hebben gezien zou ik denken wat heb jij in godsnaam gebruikt???

Voor Aleksandra was het niet te doen. Er viel met mij geen land te bezeilen. Het heeft zo’n 6 tot 8 uur geduurd. En de volgende dag moest zij gewoon werken…Het hakte er in. Maar niet bij mij? Ik voelde mij moe en brak, maar wat had ik meegemaakt? Wat was dat fijne gevoel? Wie gaf mij die boodschap dat ik op het goede pad ben en alles goed komt? Zou het dan echt zo zijn en had ik contact met …engelen? Gidsen? Wat was mij overkomen?

Voor mij maakt het eigenlijk niet zo heel veel uit. Al was het mijn onderbewust zijn en was ik het zelf. De manier waarop ik intens mocht beleven dat alles goed zou komen, was mij alles waard geweest als ik dat gevoel wederom over mij heen kon krijgen. Zonder alle andere optredens die ik deze nacht gaf. Dansen, schreeuwen en weet ik veel. Ik moet je zeggen dat ik dat niet meer hoef mee te maken, maar de uiteindelijke boodschap was voor mij alles bepalend en heel veel waard.

Met Aleksandra heb ik alles vervolgens uit weten te spreken want voor haar was het uiteraard ook een heel avontuur. Tja, met mij samenwonen is alles behalve saai denk ik maar en niet iedere vrouw kan mij aan.

Ik heb besloten mijn leven weer op te pakken. Ik heb nu zeker 2-3 maanden voornamelijk thuis gezeten. En zal nog steeds vooral thuis blijven omdat dit weer mij weinig goeds doet en ik wil gaan voor rust, want rust ik meer dan ooit nodig en stress blijft killing.  Ik slaap nog steeds de klok rond en meer. Maar lees ook veel en bekijk nog dagelijks documentaires om mijzelf te verrijken. De plannen om weer mee te tellen liggen op tafel. Ik hoef ze alleen maar uit te rollen en hoop ik de mazzel te hebben dat ik er weer de energie voor krijg om ze uit te mogen rollen.

Wat is de bedoeling?

Iedere avond stoned zijn doet wat met je. Mijn kortetermijngeheugen werkt voor geen meter als ik stoned ben. Dat is op dat moment wat lastig, maar je krijgt er ook veel voor terug. Ik ben misschien wat druk, maar zodra ik een kussen zie ben ik weg.

Ik word een paar keer per nacht wakker en moet dan naar het toilet. En….dat kan ik niet altijd alleen. Apart toch? Maar goed, als ik stoned ben, kan ik wel meer niet 😉 En ik blijf er bij, er zitten receptoren in die THC die goed voor mijn lijf zijn. Ik slaap er goed op en vergeet alle problemen die er zijn. Het brengt mij ook makkelijker in contact met een andere dimensie alsof ik delen van mijn hersenen weet te bereiken waar ik normaliter geen toegang toe heb? Ik krijg zoveel inspiratie en het ene idee na het andere volgt zich op. Ik ap mijzelf dan ook regelmatig zodat ik de ideeën die mij oppoppen niet meer vergeet!

Leuk toch? Maar het echte werk is volgens mij toch echt Ayawaska. Afgelopen week was er nog een docu over op tv. Ik moet zeggen dat ik het soms wat overtrokken vond, maar ok, ieder zijn ding en zijn / haar eigen mening. Het beroemde Peruaanse sjamanendrankje waarmee je in contact kunt komen met jezelf en alle vragen beantwoord krijgt die je jezelf zou willen stellen? Mensen nemen het, geven over, komen in een trance….het is schijnbaar niet te bevatten wat dit met je doet en wat het vervolgens oplevert? Ik wil dit hoe dan ook een keer ondergaan en heb het er al langer over, maar financieel zit het even niet mee en parkeer ik het omdat ik andere prioriteiten heb.

Ik voel mij geen koploper en al helemaal geen held die reguliere behandelingen heeft afgeslagen. Ik doe wat ik doe en wat ik doe, doe ik met liefde en overgave. Maar laten we eerlijk zijn: Mensen vinden het blijkbaar toch interessant om mij te volgen omdat ik mijn eigen pad kies en doe waar ik mij goed bij voel.

Ik laat mij niet leiden door artsen of andere geleerden. Ik doe wat ik denk wat goed voor mij is. Niets meer en niets minder. En dat deel ik en blijf ik delen met u zodat u er iets mee kan of juist niet? Heel simpel eigenlijk en geen ondoorzichtige redenen!

Dus….wat zouden jullie er van vinden als ik Ayawaska onderga en jullie meeneem in deze reis? Ik ga op zoek naar een sjamaan in Peru en laat het over mij heen komen? Onderga het en beleef het samen met jullie om Ayawaska bij jullie in de woonkamer te brengen? Uiteraard met een camerateam en anders gewoon via mijn eigen telefoon of die van Aleksandra? Geen idee? Maar als er mensen zijn of bedrijven die dit willen steunen en mee willen maken dan sta ik daarvoor open en kunt u met mij contact opnemen, want hoe dan ook gaat dit gebeuren, want wat ik in mijn kop heb, heb ik niet in mijn kont zeg ik wel eens 😉 Anders ging ik even op het toilet zitten en was ik namelijk van het idee af gekomen….

Natuurlijk snijdt het mes aan twee kanten. Ik heb de centen niet om naar Peru te gaan, maar stel er is bijvoorbeeld een reisbureau geïnteresseerd dit te sponsoren? Hoe leuk is dat? ( Degene die vinden dat ik mijn ziekte uitbuit hebben in dit geval gelijk ook 😉 Ik op reis naar Peru. Onderga Ayawaska en jullie krijgen een mooi videoverslag en weten exact wat er met mij is gebeurd?? Ik zie mezelf op reis gaan op zoek naar genezing…

En een volgende wens is een reis naar Tibet. Ik zou graag een klooster bezoeken met echte Tibetaanse Monniken om te ervaren hoe dicht zij bij “de bron” staan en te ervaren hoe zij mediteren, wat hun wijsheden zijn, hoe zij hun dag doorkomen….Geen idee en ik roep maar iets? Ik heb natuurlijk nog steeds de Nationale Meditatiedag om mensen te laten kennis maken met mediteren. Als ik jullie vertel dat enkele vrienden van mij uit het zakenleven al zijn gaan mediteren door wat ik hen heb verteld….Hoe mooi is dat? Mediteren is zo ontzettend mooi dat het binnen iedere familie zou moeten worden beoefend als je het mij vraagt? En het komt weer heel dicht in de buurt bij het Hawaiiaanse Ho’oponopono wat ik beoefen. En zo is de cirkel weer rond.

Al met al bewandel ik dagelijks mijn zoektocht naar genezing en kom ik steeds een stapje dichterbij. Waar gaat het daadwerkelijk om in het leven? Wat is de essentie? Hoe komt het dat wij zieker en zieker worden? Ik heb zoveel vragen die ik zou willen stellen zodat ik meer en meer leer begrijpen en met mijn wijsheden uiteindelijk jullie kan helpen.

Niemand anders dan een kankerpatiënt zelf weet wat het is om iedere dag pijn te hebben, weinig tot geen energie te hebben en in onzekerheid te leven. En alles en iedereen die mij kan helpen deze ziekte een plek te geven, te accepteren, er mee te leren leven, niet bang te zijn voor wat is en wat komt, dit alles en iedereen heet ik van harte welkom en voor dit alles en iedereen stel ik mij open teneinde zelf dichterbij genezing te komen met als hoger doel U te informeren, inspireren en motiveren uw pad te bewandelen, opdat er minder en minder mensen in angst leven en onnodig sterven aan een ziekte die mijns inziens al zeker 50 jaar chronisch kan zijn en in veel gevallen zelfs kan worden opgelost.

Excuses voor mijn arrogantie, maar het is en blijft mijn overtuiging.

Snapt u dat ik met mijn grote mond MOET genezen!!?

Vandaag bezocht ik een klooster hier in de buurt. Alsof het zo moest zijn dat ik ineens in aanraking kwam met het klooster waar ik ooit in de jaren 90 kantoorapparatuur aan verkocht via mijn toenmalige werkgever? Volgende week maak ik concrete afspraken voor een eerstvolgend event. Ik moet toch een keer beginnen niet waar?

Maak er nog een mooie dag van.

Edwin

 

 

Edwin Stokkink
Edwin Stokkink
Jonge vent met twee mooie, lieve dochters en dito echtgenote Aleksandra. Ben gelukkig, eigenwijs, commercieel, creatief en slagvaardig. Laat me niet snel uit het veld slaan en ga tien keer harder bij tegenwind. Maar ben bovenal mens. Wil andere inspireren nu te leven omdat morgen alles onzeker is.

Geef een reactie

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *