Raise your words, not your voice.

“Raise your words, not your voice”

Een nieuwe blog na de eerste maand van de 90 dagen challenge. Ik sta regelmatig met een foto op socialmedia en trek hiermee aandacht. Aandacht van mensen die mij volgen. Je krijgt immers geen aandacht van mensen die je niet volgen. Logisch toch?

En toch zijn er mensen die mij volgen, maar geen respect lijken te hebben voor mijn weg. Ik vind dat persoonlijk erg jammer. In die zin, mag iedereen mij volgen en zijn of haar mening hebben. En desgewenst mag men dat ook op socialmedia delen. We leven immers in een vrij land waarin vrijheid van meningsuiting algemeen gerespecteerd wordt. Echter….wel met respect en geen onzin!

Ik ben de laatste die beweerd te weten hoe kanker te genezen en de laatste die beweerd anderen te kunnen helpen en te kunnen genezen. Echter heb ik wel de stelligste overtuiging dat IK mijzelf weet te redden vanuit mijn situatie als kankerpatiënt. De vraag die “blijkbaar” bij enkele van u lijkt op te spelen is of ik wel ziek ben?

Ik wil u vragen mij hier niet langer mee lastig te vallen! Of u wel of niet geloofd in wat ik doe, doet er wat mij betreft niet – langer – toe. In een recent verleden kon ik mij daar erg druk over maken, maar ik verspil mijn energie niet langer aan anderen die wel alles van mij willen weten, maar mij achter mijn rug om letterlijk voor gek verklaren!( Ik scheer zeker niet iedereen over één kam )

Ik doe mijn ding en een ander doet zijn of haar ding. Ik laat bepaalde zaken en u laat wellicht bepaalde zaken? Het hoe en waarom achter deze keuzes is door wat u en/of mij raakt waardoor wij bepaalde beslissingen nemen. Dat u en ik hierin synchroon lopen komt vanwege dezelfde overtuigingen.

Maar wellicht dat u en ik totaal afwijkend ten opzichte van elkaar beslissingen nemen? Ook dat kan natuurlijk! U bent immers een ander mens dan ik en andersom al niet veel anders. Ik hoop alleen dat ik anderen en ook u niet tot last ben met het pad wat ik volg, want dat is bij lange na niet de bedoeling!!

Als dat zo is, dan heb ik minstens bewerkstelligt dat u aan het denken bent gezet en meer dan ooit UW pad kunt ontwikkelen. Want dat van mij past dan niet bij u, waardoor u op andere wegen komt waardoor u juist WEL geïnspireerd raakt. En dat is toch eigenlijk ontzettend mooi?

werkend aan deze blog

Hoe dan ook is mijn intentie altijd geweest de wereld te informeren over mijn weg en hoe het mij vergaat tijdens de routes die ik bewandel. En daarmee hoop ik anderen – met name kankerpatiënten – een hart onder de riem te steken. Ik besef mij echter ook dat dit soms heel lastig is en soms ook onmogelijk blijkt aan de hand van hoe ziek iemand is en zijn / haar algehele toestand.

Er zijn gewoonweg zoveel omstandigheden die van belang blijven om uiteindelijk vol overgave en rust deze ziekte aan te gaan. En ik moet zeggen dat ik er momenteel beter in sta dan ooit en dat ik mij – bijna – schuldig voel. Waarom? Mijn diagnose zag er slecht uit drie jaar geleden. In september ben ik trouwens al vier jaar ziek! En dat is morgen….Vier jaar. Pfff er zijn patiënten die al vele jaren langer kampen met deze ziekte en helaas ook patiënten die totaal geen kans maakten en reeds in een veel vroeger stadium hun laatste reis maakten.

Hoe dan ook blijf ik mijn pad vervolgen en hoop ik dat anderen mijn weg hierin respecteren. Ik vind het bijzonder respectloos mij online neer te zetten op een manier waaruit blijkt dat men mij totaal niet kent en totaal niet weet waar men het over heeft. Dat weet ik altijd nog zelf het beste en laten we wel zijn: Ik ben er nog en dat is wat telt!

Ik besef mij ook dat dergelijke uitingen door derden voortkomen door veelvuldig gebruik van THC.  Grenzen worden verruimd en het is vaak “makkelijker” om je gevoelens te uiten zodra je onder invloed bent, dan dat je geen thc hebt gebruikt. Ik spreek – helaas – na drie jaar bijna dagelijks THC gebruik uit ervaring. Daarom kan ik het betreffende personen ook niet kwalijk nemen.  Ik leer nog dagelijks en leer meer en meer mijn emoties in toom te houden. Want ik was vroeger iemand die gelijk in het verweer schoot. En dat wil ik niet meer. Het kost mij bakken met energie. Energie die ik liever in mijzelf steek en in mijn gezin en dierbaren. Leven met kanker en zoeken naar genezing is al een sport op zich. Alle negativiteit van buitenaf laat ik gelukkig meer en meer over mij heen komen.

Ik neem niemand iets kwalijk behalve mijzelf. Het is mijn kijk op de wereld die maakt dat ik mij soms irriteer en niet die van u. Ik kan u niet veranderen en u mij niet. Ik kan van u niet verlangen dat u zich aanpast op het moment dat ik mij irriteer. Ik zal bij mijzelf te rade moeten gaan hoe om te gaan met mijn irritaties. Een lastige leerschool, maar zeker mogelijk omdat ik aan mijzelf merk meer en meer tot rust te komen ondanks de woorden van derden op socialmedia.

De steun die ik hierbij van velen krijg speelt uiteraard ook mee dat ik mijn pad blijf vervolgen en weet dat ik op de goede weg ben. Al met al bent en blijft u heel voorzichtig toch belangrijk voor mij. Ik weet en besef dat ik het moet doen, maar door uw steun weet ik dat ik er niet alleen in sta. En dat sterkt mij.

Aan de ene kant heeft socialmedia soms een keihard negatief effect op ons. Maar als wij deze negativiteit weten te filteren van de kleine dingen die er wel toe doen, dan is socialmedia wat mij betreft een welkome aanvulling bij het pad naar genezing. Het is de kracht energie van derden die het WEL goed met mij voor hebben, wat maakt dat ik sterker en sterker word. Ik blijf het zeggen: Alles is energie!

Wij zijn een ziel (energie) in een lichaam en geen lichaam met een ziel. Ons leven is hier tijdelijk, maar houdt na de dood NIET op. Verklaar mij maar voor gek!? Dit is mijn geloof en dit sterkt mij dagelijks. Noem het geloven in god. Uw god, onze god. Noem het geloven in het universum!?

Zolang u oprecht kunt geloven heeft u het voorrecht niet bang te hoeven zijn voor wat er na de dood komt. Het is slechts de transformatie welke ons onbekend is en niet meer dan dat.

Ik ga lekker naar buiten om een stuk te wandelen.

Voor iedereen een fijn weekend.

Edwin