Geen behandelingen
De eerste trainingen bij solve
september 14, 2015
Even wat meer afstand
september 25, 2015
Geen behandelingen…..
Vandaag 16 september een telefonisch consult gehad met mijn oncoloog / arts uit Amsterdam.
Het type kanker is bevestigd. En na overleg met haar medisch team gaf men de voorkeur aan voor maandelijkse hormooninjecties i.p.v. bestraling om de groei van de cellen te remmen en zo lang mogelijk onder controle te houden, net als waar mijn voorkeur naar uit zou zijn gegaan.
Echter gaf ik haar aan geen behandelingen te willen. Waarop ze aangaf dat de situatie best ernstig en hardnekkig is. Niet alleen omdat het overal en nergens zit, maar vooral omdat het in de botten zit en dat zij het toch echt adviseert om iets te doen voordat ik straks ergens last van krijg en het misschien wel te laat is.
Ik legde haar rustig uit dat ik er geen goed gevoel bij heb en ga voor levenskwaliteit. Ondanks dat het ineens kan omslaan. Wie dan leeft, wie dan zorgt. Ik leef gezond en voel me goed. Even los van de waarschijnlijk gescheurde spier in mijn bovenrug.
Tijdens mijn telefoongesprek sloeg er een vonkje van empathie en sympathie over naar haar als arts en ik bij haar als patiënt. Dat deed me goed, want ik kan mij haar standpunt goed voorstellen. Maar zij die van mij ook enigszins, ofschoon ze aangaf er wel moeite mee te hebben.
We hebben afgesproken dat we op 4 november diverse scans doen en dat we een week later gaan kijken hoe het zich in al die maanden heeft verhouden. Voorlopig nog ff doorzetten met gezond eten en drinken en werken naar 4 november.
Een concrete en dikke uitdaging. Ik hou der van want het houdt me scherp.
